Programme de Développement Agricole dans la Province du Kasaï Oriental - PRODAKOR dans la Province du Kasaï oriental

Le déficit alimentaire et la pauvreté dans la province du Kasaï oriental sont réduits par la relance durable du secteur agricole. Een rondetafel over landbouw die in maart 2004 gezamenlijk werd georganiseerd door België, FAO en de DR Congo, drong erop aan ten minste 10% van het samenwerkingsbudget te besteden aan landbouw- en rurale ontwikkeling. Immers, 70% van de Congolese bevolking is voor zijn levensonderhoud afhankelijk van de landbouw en de meeste kleine boeren leven onder de armoedegrens niettegenstaande Congo een land is met een enorm landbouwpotentieel. De reden hiervoor is dat de Congolese landbouw in crisis is ingevolge de opeenvolgende gewapende conflicten en de ineenstorting van de overheidsstructuren. Het verwerken en vermarkten van de landbouwproductie wordt bemoeilijkt door gebrekkige infrastructuur (wegen, transportmiddelen, opslagfaciliteiten, enz.) en ontmoedigd door onwetmatige heffingen en andere ‘tracasseries’ vanwege militairen en ambtenaren en door goedkoop ingevoerde producten uit het buitenland. De tijd was aangebroken om het accent te verschuiven van voedselhulp naar duurzame ontwikkeling van de landbouwsector met de nodige steun voor voedselproductie en institutionele capaciteitsopbouw (waaronder het decentralisatieproces). Investeringen in landbouw- en rurale ontwikkeling helpen de leefbaarheid van het platteland te verbeteren waardoor de migratiedruk op de steden afneemt, en bevorderen een verhoging van de lokale voedselproductie die kan bijdragen aan de bevoorrading van stedelijke markten. Streefdoel is het verzekeren van voedselzekerheid op basis van de eigen Congolese landbouwproductie. Sinds de hervatting van de gouvernementele samenwerking in 2000 werd tot nu toe bijna 23 miljoen EUR in de landbouwsector geïnvesteerd in de DR Congo. BTC heeft op die manier ervaring opgedaan in de sector zaaigoed, visteelt en landbouwbestuur in de provincies Bas-Congo, Bandundu, Oriental, Kasaï Oriental en Katanga. Al deze projecten lopen in principe af voor einde 2013 en zullen (uitgezonderd PRODEPAAK) gedeeltelijk worden overgenomen door de in het ISP 2010-2013 voorziene nieuwe landbouwprojecten. Het ISP 2010-2013, ondertekend op 21 december 2009, weerhield drie concentratiesectoren, namelijk landbouw, rehabilitatie van plattelandswegen en onderwijs (zie bijlage 1). De interventies in de landbouw zullen te samen met de rehabilitatie van de landbouwwegen worden gerealiseerd in dezelfde 4 concentratiegebieden, namelijk de districten Kwilu en Kwango (province Bandundu), het district Tshopo (province Orientale), de districten Tshilenge, Kabinda en Sankuru (province Kasaï Oriental) en het zuiden van de provincie Maniema. Hiervoor worden omstandige budgetten voorzien: 88,5 miljoen EUR voor landbouw en 104 miljoen EUR voor rurale ontsluiting, samen goed voor 192,5 miljoen EUR of bijna 50% van het totale budget van het ISP 2010-13 (300 miljoen + 100 miljoen extra indien aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan – ‘tranche incitative’). De verwachte resultaten voor de sector landbouw die werden gedefinieerd in het ISP 2010-2013 zijn de volgende: 1. augmentation de la productivité des exploitants agricoles ruraux pour passer d’une agriculture de subsistance à une agriculture de marché avec appui à un nombre limité de filières agricoles; 2. amélioration de la transformation et de la commercialisation des produits des exploitations familiales; 3. amélioration durable de la gouvernance du secteur agricole dans les zones de concentration. Gender en milieu worden weerhouden als transversale thema’s evenals goed bestuur. In maart 2012 heeft het bureau ontwikkelingssamenwerking van Ambabel Kinshasa met de Congolese overheid een identificatie atelier georganiseerd in Mbuji Mayi, de hoofdplaats van de provincie Kasaï Oriental. Dit atelier leverde de basiseleme

Les revenus des exploitations familiales provenant de leurs activités agricoles sont augmentés de façon durable dans la province du Kasaï oriental, dans un processus respectueux de l’environnement, en inscrivant les interventions dans les dynamiques du marché et en tenant compte des contraintes et des besoins différenciés des femmes et des hommes.